Bèngkèl sing butuh bèngkèl

Rong dina iki ana latihan nulis nèng Sinode GKJ kanggo tim sing ditimbali “makarya”. Tim sing ditimbali kadhawuhan nulis kanggo bahan ngajar Sekolah Minggu nganti nulis renungan padinan. Latihan nulis kuwi diarani “bèngkèl”. Bèngkèl kuwi papan kanggo ndandani kendharaan sing rusak. Lha kenapa kok diarani “bèngkèl”? Ana ing “bèngkèl” mau, padha ndandakake tulisané sing wis digawé. Yèn ana sing luput banjur dibeneraké, sing kurang ditambahi, lan sing kaluwihan disuda, supaya tambah wangun.

Nulis kuwi jebul ora gampang. Béda karo ngomong. Aku dadi kèlingan swargi Pak Pandhita Bambang Broto Soedjali naté ngandika, “Dadi Pandhita kuwi sing penting dudu pinter ngomong, nanging pinter maca karo nulis.” Pancèn dadi kasunyatan sing mrihatinaké, para Pandhita akèh sing pinter kojah, pinter ngendikan, nanging nalika diaturi nulis padha bingung. Aku arep nulis apa?? Sing tambah mrihatinaké manèh, média tulis ing kalangan sinode kanggo pasamuwan umum wis ora ana. Mbiyèn ana Kayuhanan lan Bahtera sing dadi sarana média andum kawruh kanggo warga (lan Pandhita) pasamuwan sak sinode GKJ. Nanging saiki média-média mau wus mati (apa dipatèni?). Sinaosa isih ana buletin adiyuswa, nanging kuwi mung winates kalangané para sepuh. Mula nalika média-média kuwi mati (utawa dipatèni?), banjur ana média indie sing asipat mardhika daya lan dana kaya ta hana.web.id lan buku kumpulan tulisan ing tahbisan Pandhita-pandhita.

Nulis kuwi kabutuhan sing wigati. Nanging apa iki iya dipenggalih déning para panggedhé kang lenggah ing Sinode GKJ?  Aku ora ngerti. Nanging yen dakrasak-rasakaké para penulis sing ditimbali “makarya”ing “bengkèl” kaya-kaya kok ora dipirsani “butuhe”apa. Dana sing winates dadi alesan anggoné tim penulis “bèngkèl” kepingin ngaturi narasumber. Kepiyé bisané ngudi kawruh, yén penulis-penulis iki mung didhawuhi nyambut gawé dhéwé tanpa ana sumber inspirasi? Ya aja gela yen tulisan sing mengko kasil ngono-ngono waé… Monoton... Mboseni... Pancèn rong dina iki sing dakrasaaké pinangka pérangan saka tim “mung”pindhah mangan karo turu wae, tanpa ana tambahing ilmu. Bèngkelé penulisan GKJ sajaké butuh didandani. Bèngkèlé butuh dibèngkèlaké supaya tambah wangun. Muga-muga sing ngrasakaké kaya ngono ya mung aku dhéwé. Lan muga-muga manèh, para panggedhé ya mirsani bab wigatiné média tulis pinangka wujud komunikasi, èkspresi, lan èksistensiné sinode GKJ ing jagad pramudhita.